HISTORIA OKINAWA GOJU RYU KARATE
Goju-ryu podobnie jak Shorin-ryu i Shotokan ma swoje korzenie na Okinawie jednak prawdziwe początki stylu można znaleźć w Chinach.
Pojawienie się chińskiego kempo datuje się na 1372 rok, kiedy to król Sato
z dynastii Ryukyu wysłał swojego brata Taki jako posła z darami do chińskiego władcy Chu Yuen Cheang z dynastii Ming. Był to moment, który uznawany jest za początek przenikania się kultur Chińskiej i Okinawskiej. Chu Yuen Cheang każdego roku wysyłał na Okinawę posłańców na “wymianę kulturalną”, dzięki czemu wiele aspektów Chińskiej kultury wtopiło się w kulturę Okinawy. (Podróże takie odbywały się regularnie do 1866 roku.) W skład delegacji Chińskich wchodzili również często mistrzowie Kempo, którzy podczas swojego pobytu w Shuri oraz Naha uczyli swojej sztuki zarówno miejscową arystokrację jak i przedstawicieli innych klas. W 1392 roku podczas panowania króla Satto wielu Chińskich rzemieślników i mnichów osiedliło się w wiosce “kume” (blisko miejsca gdzie dziś leży miasto Naha – mapa Okinawy). Byli oni odpowiedzialni za utrzymanie szlaku handlowego między Chinami a Okinawą. Uczyli również kempo mieszkańców wioski. Równocześnie delegacje władców z Okinawy wyruszały w głąb kontynentu, do Chin. Niektórzy z nich osiedlali się w Chinach, inni po wielu latach wracali do domu przywożąc rozmaite Chińskie sztuki walki.. Rezultatem tego było rozprzestrzenienie się Kempo na Wyspie.
W 1470 roku podczas panowania Króla Sho Shin wprowadzono na Okinawie zakaz posiadania broni, co w rezultacie przyczyniło się do powstania dwóch głównych szkół wojennych . Pierwsza znana jest jako “te” co oznacza ręka, pięść, lub “tode” – chińska pięść. Ta szkoła rozwijana i praktykowana była przede wszystkim przez członków zamożnych rodów. Drugą szkołą walki było Ryukyu Kobudo Ryukyu Kobudo było praktykowane przede wszystkim przez farmerów i rybaków. Różniło się od Te tym, że w systemie kobudo używano broni (W tym celu wykorzystywano przede wszystkim narzędzia rolnicze). Obie metody walki, jak że nielegalne ćwiczone były zwykle nocami w samotności. Złoty wiek Okinawy trwał aż do inwazji Japońskiej. Po przejęciu Okinawy przez Japonię (klan Satsuma wkroczył na wyspę w 1609 roku) utrzymano w mocy zakaz posiadania broni, co przyczyniło się do wzrostu liczby mieszkańców praktykujących “podziemne” sztuki walki. Okinawa stała się praktycznie jedną z prowincji japońskich, jednak Shogun utrzymał zakaz posiadania broni oraz pozwolił na dalszą współpracę z Chinami, by stworzyć wrażenie, że nic na Okinawie się nie zmieniło. Historia Goju-Ryu rozpoczyna się w połowie lat osiemdziesiątych dziewiętnastego stulecia, kiedy to Kanryo Higaonna wyruszył do Chin studiować Kempo i powrócił na Okinawę by stworzyć sztukę walki nazwaną Naha-te.
Mistrz Ryu Ryu Ko był pierwszym ogniwem, który nadał kształt obecnemu stylowi Okinawa Goju Ryu. Uczył się walczyć w świątyni Shaolin w górach regionu Fuijan (Chiny). Niestety nie dysponuje się dokładnymi datami dotyczącymi jego narodzin ani śmierci. Z drugiej jednak strony wiadomo, iż Ryu Ryu Ko był bardzo dobrze znany w mieście Fuzhou (Fujian). Miał tam mały sklep, w którym wytwarzał a następnie sprzedawał przeróżne wyroby z trzciny i rattanu. Był znany z bardzo silnego uścisku dłoni. Swoje doskonałe umiejętności z zakresu sztuk walki gołymi rękami, broni czy medycyny przekazał Kanryo Higaonna. Warto jednak zauważyć, iż z relacji Chojun Miyagi który był uczniem Kanryo Higaonna, w tym samym czasie żył inny sławny nauczyciel ćwiczący ten sam styl. Mowa tu o Wan Shin Za, który był niższy niż Ryu Ryu Ko, a prezentował szerszą i dłuższą postawę Sanchin. Kanryo Higaonna przekazał chujon Myiagi sensei „moim nauczycielem jest Ryu Ryu Ko”. Ta informacja została przekazana An’ichi Miyagi sensei, który przekazał ją dalej Morio Higaonna sensei.
MISTRZ KANRYO HIGAONNA
MistrzKanryo Higaonna urodził się 10 marca 1853 roku w Naha, stolicy Okinawy. Jego ojciec był kupcem przewożącym każdego dnia towary pomiędzy małymi wyspami Okinawy. Kanryo od najmłodszych lat pomagał swemu ojcu w jego pracy, a ciężki wysiłek fizyczny sprawił, że jego ciało stało się niezwykle silne. Kanryo Higaonna był jeszcze dzieckiem gdy zmarł ojciec, wtedy postanowił, że będzie studiował sztuki walki. W tym celu udał sie do Fuzhou w Chinach. Dotarł tam w roku 1869 (miał wtedy 16 lat). W Fuzhou rozpoczął naukę Chińskich sztuk walki pod opieką mistrza Ryu Ryu Ko. Bardzo szybko stał się “Uch Dechi” (prywatny uczeń) i pozostał w Chinach pod opieką swego mistrza ok. 13 lat. Oprócz studiowania sztuk “pustej ręki” uczył się również technik z użyciem broni oraz studiował Chińską medycynę naturalną. Mistrz Ryu Ryu Ko bardzo wysoko cenił umiejętności Kanryo i ogłosił go mistrzem swojej szkoły (co było wyróżnieniem niezwykle rzadkim).Wraz ze wzrostem umiejętności Kanryo stawał się on sławny nie tylko w Fuzhou.
W roku 1881, po 13 latach wrócił na Okinawę i zamieszkał w Naha, stąd jego sztuka walki nazwana została Naha-te (czasami nazywano ją “tode” – chińska pięść). Kanryo Higaonna Uczył swojej sztuki na Okinawie jednocześnie ją rozwijając. ucząc młodzież wypracował specyficzną metodę treningu specjalnie stworzoną by rozwijać zarówno ciało jak i umysł, by uzyskać zdrowie zarówno ciała jak i duszy. Pierwszą okazją do tego, aby wcześniej sekretna sztuka Naha-te stała się bardziej “otwarta ” pojawiła się we wrześniu 1905 roku kiedy to Kanryo Higaonna zaczął uczyć na Uniwersytecie. Kanryo Higaonna całe swe życie poświęcił karate. Zmarł w grudniu 1915 roku w wieku 63 lat.
MISTRZ CHOJUN MIYAGI
Mając 49 lat Higaonna Sensei spotyka po raz pierwszy czternastoletniego Miyagi Chojuna – swojego przyszłego ucznia i twórcę Okinawa Goju-Ryu. Miyagi Chojun Sensei (1888-1953) pochodził z Naha. Od jedenastego roku życia uczył się sztuki walki u mistrza Aragaki Ryuko, który trzy lata później przedstawia go Higaonna Sensei. Trzynaście lat spędza Miyagi Chojun Sensei u mistrza Higaonny, poznając tajniki jego Naha-te. Po jego śmierci w 1916 r. wyrusza do Chin szukać śladów legendarnego mistrza Ryu Ryuko. Po pobycie w Chinach wraca na Okinawę, wzbogacony dodatkową wiedzą na temat sztuk walki (zgodnie z niektórymi przekazami miał ćwiczyć w Chinach tzw. miękkie lub wewnętrzne sztuki walki – w szczególności bagua). Miyagi Chojun Sensei rozwija Naha-te, uzupełnia je o nowe elementy, z których wiele jest owocem jego praktycznych studiów i przemyśleń. W 1921 r. demonstruje Naha-te przed następcą tronu Hirohito (przyszłym cesarzem Japonii), w 1927 r. pokazuje kata karate twórcy judo Kano Jigoro Sensei, którego zafascynował nie tylko styl walki, lecz także i jego osobowość. W latach 1930 i 1932 Miyagi Sensei prezentuje karate z Okinawy na turniejach japońskich sztuk walki. W roku 1930 nazywa opracowane przez siebie karate Goju-Ryu (styl miękko-twardy). Miyagi Sensei był pierwszym mistrzem, który nadał nazwę swojemu stylowi karate (dotychczas poszczególne style nosiły nazwy miejscowości, w których były uprawiane: Naha-te, Tomari-te itd.). W 1933 r. styl Miyagi Sensei zostaje oficjalnie zarejestrowany w jako “Goju-Ryu” w Butoku-kai – Japońskim Stowarzyszeniu Sztuk Walki. W następnych latach Miyagi Sensei popularyzuje i naucza swojego karate w różnych miejscach, wzbudzając zachwyt i podziw swoimi umiejętnościami. Uczy karate w instytucjach publicznych Okinawy, między innymi w akademii policyjnej, ciesząc się ogólnym poważaniem. Znali go wszyscy mieszkańcy Okinawy, którzy widząc elegancję jego technik i ich ogromną skuteczność nadali mu przydomek “Bushi Magusuku” (“szlachetny wojownik Miyagi”). Miyagi Chojun Sensei wniósł do karate Okinawa Goju-Ryu ogromny wkład twórczy – między innymi stworzył dwa kata: Gekisa Dai Ichi i Gekisai Dai Ni, zmodyfikował podstawowe kata tego stylu – Sanchin i opracował kata Tensho, które było owocem jego dogłębnych studiów nad kata Rokkishu.
Goju -Ryu to twardo miękki styl. Ale również za sobą kryje takie miedzy innymi tłumaczenie… (Pięć doskonałości).
An’ichi Miyagi
Najbardziej utalentowanym z jego uczniów był mistrz An’ichi Miyagi, który z kolei był nauczycielem obecnego mistrza Morio Higaonna Sensei (10 dan) – spadkobiercy oryginalnego karate Goju-Ryu z Okinawy, założyciela (w 1979 r.) Międzynarodowej Federacji Okinawa Goju-Ryu Karate-Do (I.O.G.K.F.) z siedzibą w San Marcos (USA).
Morio Higaonna
Dzisiaj Morio Higaonna Sensei jest niekwestionowanym autorytetem karate na świecie i niedoścignionym liderem stylu Okinawa Goju-Ryu. Jego umiejętności są najlepszą ilustracją maksymy karate: “hitotsuki, hitogeri” – co oznacza, że zastosowanie jednej techniki powinno wystarczyć do obezwładnienia przeciwnika. źródło: “Traditional Karate do Fundamental Techniques – Book 1″ – Morio Higaonna. Jak już na to wskazuje sama nazwa, styl karate Goju-Ryu z Okinawy jest stylem twardo miękkim. Oznacza to, że składa się on zarówno z charakterystycznych cech „twardego” karate tradycyjnego (Naha-te) jak i z elementów, „miękkich”, obejmujących specyficzne techniki i sposób poruszania się, typowe dla stylów wewnętrznych , które kładą większy nacisk na kierowanie przepływem energii i większe wykorzystywanie impetu ataku przeciwnika.
